เนื่องจากปัจจุบันสัตว์ป่าบางชนิด เช่น ลิงแสม ลิงวอก และสิงกัง มีการแพร่พันธุ์ขึ้นเป็นจำนวนมาก และกระทบต่อระบบนิเวศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบางพื้นที่ ได้สร้างความเดือดร้อนให้กับประชาชน ทั้งทำลายทรัพย์สินและทำร้ายผู้คน ดังนั้น เพื่อให้มีการแก้ไขปัญหา รวมทั้งมีมาตรการบรรเทาความเดือดร้อนของประชาชนที่อาศัยอยู่ในชุมชนนั้น ๆ จึงควรที่จะมีการแก้ไขเพิ่มเดิมกฎหมายให้สามารถเพิกถอนรายชื่อสัตว์ป่าคุ้มครองที่ไม่มีความจำเป็นต้องคุ้มครองต่อไป รวมทั้งควรให้มีการเพิกถอนสัตว์ป่าคุ้มครองเฉพาะท้องถิ่นหรือท้องที่ ที่สัตว์ป่าชนิดนั้นสร้างความเตือดร้อนให้กับประซาชน เพื่อเปิดโอกาสให้มีมาตรการในการเคลื่อนย้ายสัตว์ป่านั้น หรือดำเนินการอื่นใดตามระเบียบที่อธิบดีกำหนดโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้