โดยที่พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. ๒๕๕๑ ใช้บังคับมาเป็นเวลานาน จึงมีบทบัญญัติบางประการที่ไม่เหมาะสมกับสภาพการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป และยังมีบทบัญญัติบางประการ ที่ไม่เป็นไปตามมาตรฐานสากล มีการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลเกินสมควรแก่เหตุหลายประการ ทำให้บุคคลไม่สามารถประกอบอาชีพสุจริตตามกฎหมายได้อย่างอิสระ จึงเป็นหลักเกณฑ์ที่ไม่คุ้มครองบุคคล ให้มีเสรีภาพในการประกอบอาชีพอย่างเหมาะสมเพียงพอตามมาตรา ๔๐ ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย อีกทั้งมาตรา ๗๗ ของรัฐธรรมนูญ ได้กำหนดว่ารัฐพึงจัดให้มีกฎหมายเพียงเท่าที่จำเป็นและยกเลิกกฎหมาย ที่หมดความจำเป็นหรือไม่สอดคล้องกับสภาพการณ์ หรือที่เป็นอุปสรรคต่อการดำรงชีพหรือการประกอบอาชีพ โดยไม่ชักช้าเพื่อไม่ให้เป็นภาระแก่ประชาชน จึงเป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติเกี่ยวกับการควบคุม เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เพื่อให้การควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์สอดคล้องกับรูปแบบการประกอบธุรกิจเกี่ยวกับ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในปัจจุบัน มีการคุ้มครองประโยชน์ของผู้บริโภคและประชาชนทั่วไปอย่างมี ประสิทธิภาพ ตลอดจนปรับปรุงบทกำหนดโทษเพื่อให้สอดคล้องกับการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายดังกล่าว