หลักการ แก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติควบคุมการขายทอดตลาดและค้าของเก่า พุทธศักราช ๒๔๗๔ ดังต่อไปนี้ (๑) แก้ไขเพิ่มเติมบทนิยามคำว่า “ของเก่า” และเพิ่มบทนิยามคำว่า “ค้าของเก่า” “ร้านค้าของเก่า” “อิเล็กทรอนิกส์” “เจ้าพนักงานผู้ออกใบอนุญาต” และคำว่า “พนักงานเจ้าหน้าที่” (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๓) (๒) แก้ไขเพิ่มเติมการขออนุญาตประกอบการอาชีพขายทอดตลาดหรือค้าของเก่า (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๕) (๓) แก้ไขเพิ่มเติมคุณสมบัติและลักษณะต้องห้ามของผู้ขอรับใบอนุญาต (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๖) (๔) กำหนดอายุของใบอนุญาต การขอต่ออายุใบอนุญาต และการขอใบแทนใบอนุญาต (เพิ่มมาตรา ๖/๑ และแก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๖ ทวิ) (๕) แก้ไขเพิ่มเติมหน้าที่ของผู้ค้าของเก่า (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๘) (๖) แก้ไขเพิ่มเติมเงื่อนไขและพฤติการณ์ในการเพิกถอนใบอนุญาต (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๙) (๗) แก้ไขเพิ่มเติมการอุทธรณ์คำสั่งเจ้าพนักงานผู้ออกใบอนุญาต (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๑๐ และเพิ่มมาตรา ๑๐/๑ และมาตรา ๑๐/๒) (๘) แก้ไขเพิ่มเติมความผิดและบทกำหนดโทษ กรณีประกอบกิจการขายทอดตลาดหรือค้าของเก่าโดยไม่ได้รับใบอนุญาต ใบอนุญาตขาดอายุ ประกอบกิจการภายหลังมีคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต และการไม่ปฏิบัติหน้าที่ตามที่กฎหมายกำหนด รวมทั้งกรณีผู้กระทำความผิดเป็นนิติบุคคล (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๑๒ มาตรา ๑๒ ทวิ มาตรา ๑๒ ตรี และมาตรา ๑๒ จัตวา และเพิ่มมาตรา ๑๒/๑ มาตรา ๑๒/๒ มาตรา ๑๒/๓ มาตรา ๑๒/๔ มาตรา ๑๒/๘ และมาตรา ๑๒/๙) (๙) กำหนดอำนาจหน้าที่ของพนักงานเจ้าหน้าที่ และกำหนดโทษผู้ขัดขวาง ไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง หรือไม่อำนวยความสะดวกแก่พนักงานเจ้าหน้าที่ (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๑๓ และเพิ่มมาตรา ๑๓/๑ มาตรา ๑๓/๒ และมาตรา ๑๓/๓) เหตุผล โดยที่พระราชบัญญัติควบคุมการขายทอดตลาดและค้าของเก่า พุทธศักราช ๒๔๗๔ ได้ใช้บังคับมาเป็นเวลานาน ทำให้มีบทบัญญัติหลายประการที่ไม่เหมาะสมกับสภาวการณ์ปัจจุบัน โดยเฉพาะการประกอบกิจการค้าของเก่า ที่ปัจจุบันมีการประกอบกิจการลักษณะดังกล่าวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยมีการนำเอาเทคโนโลยีสมัยใหม่เข้ามาใช้ในการดำเนินกิจการ เพื่อเป็นการอำนวยความสะดวกแก่ผู้ประกอบกิจการค้าของเก่าควบคู่ไปกับการรักษาความสงบเรียบร้อยในสังคม โดยเฉพาะการควบคุมและป้องกันมิให้กิจการค้าของเก่าเป็นแหล่งซื้อขายของที่ได้มาโดยการกระทำความผิด และเพื่อให้การบังคับใช้กฎหมายเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้